ΤΑ
ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΝΕ ΞΥΠΝΙΟΥΣ

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Θα γελάμε

Θα γελάμε τότε
με ό,τι πιστεύουμε τώρα.
Τα τέρατα που μας πολιορκούν
θα στέκουν κούφια, ανύπαρκτα.
Θα γελάμε με κατανόηση και συμπάθεια
κι η ανωτερότητά μας θα χορεύει
με μια υποψία σκαρφαλωμένη στον ώμο της.
Θα γελάμε με συναίσθηση και χαρά
μα μέχρι τότε θα κλάψουμε.
Θα κλάψουμε να ξεπλύνουμε
και να ξεπλυθούμε
κι άλλοι από τις νυχιές των διπλανών τους
σε τούτο το πηγάδι μέσα στοιβαγμένοι
άλλοι από το ποδοπάτημα των από πάνω τους
άλλοι από μάχες με θηρία,
μ’ αίμα θα θρέψουν
τα ροδοκόκκινα χείλη που θα γελάνε,
θα γελάνε παίρνοντας το αίμα μας πίσω.
Τα γέλια θ’ αντηχούν στους αιώνες
και στους γαλαξίες.
Μα ως τότε ένα νομίζω είναι
που θα μας κρατήσει,
η ευγένεια.
Τώρα που όλα διαλύονται
ας ανακαλύψουμε την ευγένειά μας
γιατί χωρίς αυτή δεν είναι
καθόλου σίγουρο το αν κάποτε
θα μπορούμε να γελάμε.
Κι ας πάψουμε να είμαστε αναίτια ευγενικοί. 
Αν θέλουμε να είμαστε αληθινά ευγενείς.

2 σχόλια:

ο Αλέξης Δάρας είπε...

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Μανδραγόρας", στο τεύχος της άνοιξης του 2011

Niki G Krizanowski είπε...

Εξαιρετικό!