Κρινάκια της άμμου

Αντιλαλεί
φωνή του θάμνου που δονεί
τ’ αηδόνια εκστασιασμένα
κι άλαλα
απ’ την περιχυμένη ξέχειλη ηδονή
την περιλάλητη.
Ζούληξε τον υπέροχο
ύπερο της πλάσης
βουλιάζοντας σε γύρη υγρή
βύζαξε απ’ το κορμί της ζάλης,
ζώντας,
αλλάζοντας,
αλαλάζοντας.