Εδώ που πνέουν προσευχές
και στροβιλίζονται δεήσεις
από τη μίξη των αισθήσεων ξεκινώ
και ψάχνω προς τα πού ν’ απευθυνθώ.
Στο φύλλο ενός δέντρου ξάπλωσα
και με νανούρισε με αύρες γλυκές
ενός ονείρου που έκλεινε μέσα του
φλογίτσες κάθε τι ανθρώπινο.
Ανάμεσα στα δροσοπέταλα
ρούφηξα γητειές,
ποτάμια αρώματα με φέραν στην αγάπη
φώτισης καταρράχτες
και βουνά σοφίας τριγύρω
κι εγώ γελώντας να μαζεύω
τα κοχύλια της ερήμου.
Με αγκάλιασε άνεμος καιρό κλεισμένος
σε σπηλιές και σε φαράγγια,
με ταξίδεψε ψηλά
να δω το όλο
και σαν κατέβηκα με ορμή
χώθηκα στις ροές και στα μικροστοιχεία
και ψάχνω για το καύσιμο
του πύραυλου που φτιάχνω
που θα με πάει ξανά ψηλά
να δω το όλο κι ύστερα
να τ’ αφήσω μακριά μου
και ξέρω πως ξανά εδώ
μόνο γι’ αγάπη θα γύριζα πίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου