Δεν πειράζει που η θλίψη πέταξε
πέρα από τους ορίζοντες των αστεριών.
Θα ’ρθουν πουλιά να κελαηδήσουν
στις βεράντες μας και να τσιμπολογήσουν
τις συνήθειές μας.
Δεν πειράζει καν που πάντα είναι μέρα
μες στη νύχτα του ποτέ.
Γητειά μου εσύ με σαΐτεψες
σα ρεματιάς αυλός
πριν το φαράγγι των χελιδονιών
μετά τους αμμόλοφους με τα πεύκα.
Στις ανταύγειες των καιρών
που δονούν τις θαλασσοσπηλιές
γλιστράει η ηχώ η ανεξιχνίαστη
η πεταλουδόψυχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου